ดอกไม้ในวรรณคดีไทย

ดอกไม้ในวรรณคดีไทย

    

 กุหลาบ

                                                                          กุหลาบกลิ่นเฟื่องฟุ้ง       เนืองนอง

                                                                    หอมรื่นชื่นชมสอง                 สังวาส

                                                                    นึกกระทงใส่พานทอง           ก่ำเก้า

                                                                    หยิบรอจมูกเจ้า                      บ่ายหน้าเบือนเสีย

                                                                                           วรรณคดี : มัทนะพาธา

                 ชบา         

  

                                                                          เดินมา                                    สองปรีดาชื่นแช่มแจ่มใส

                                                                     เห็นชบาป่าบานตระการใจ         เก็บให้นางชมดมทัด

                                                                                                 วรรณคดี :เงาะป่า 

    จำปา

                                                              แก้วกุหลาบจำปาสารภิน     จรุงรวยชวยกลิ่นหอมหวาน

                                                      กลั้วกลิ่นวนิดายุพาพาล               ระเหยหานเสียวซ่านสำราญใจ”

                                                    วรรณคดี : บทละคร เรื่อง“อุณรุท”  ตอนอภิเษกทศมุขครองกรุงรัตนา

                  

 บานเย็น

         บานเย็นบานสะพรั่งฝั่งสระบัว   เหมือนเย็นเช้าเย้ายั่วอยู่กับน้อง

  มะลิวัลย์พันระกำขึ้นแกมจาก         ได้สามวัดกรรมพรากไปจากห้อง

  วรรณคดี : กาพย์เห่เรือ

            

กระดังงา

                                                      สามกษัตริย์เที่ยวชมบุปผชาติ        ดอกดกเดียรดาษในสวนขวัญ

                                             เกดแก้วพิกุลแกมพิกัน                             จวงจันทร์ลำดวนกระดังงา

                                                                                        วรรณคดี : รามเกียรติ์

แก้ว

                                                                        ไม้แก้วกลิ่นแก้วกราย    หอมมิวายวังเวงใจ

                                                                    ทุกข์ลืมปลื้มอาไลย           ว่ากลิ่นแก้วแล้วเรียมหา

                                                                           วรรณคดี : กาพย์ห่อโคลงนิราศธารโศก

 กาหลง

        เต็ง แต้ว แก้วกาหลง   บานบุษบงส่งกลิ่นอาย

    หอมอยู่ไม่รู้หาย                 คล้ายกลิ่นผ้าเจ้าตราตรู

          วรรณคดี : กาพย์เห่เรือ

 นางแย้ม

                                                                พระจันทร์จรแจ่มกระจ่างแจ้ง        ส่องแสงช่อชูดูไสว

                                                              นางแย้มแย้มยิ้มอยู่ริมไพร              เหมือนที่ไร่ฝ้ายพิมเจ้าแย้มยิ้ม

                                                                                                วรรณคดี : ขุนช้างขุนแผน

   นมแมว

       ถึงห้วยอีร้าและระย้าล้วนสายหยุด     ดอกนั้นสุดที่จะดกดูไสว

             กะมองกะเม็งนมแมวเป็นแถวไป               ล้วนลูกไม้กลางป่าทั้งหว้าพลอง

          วรรณคดี :  นิราศเมืองแกลง

หางนกยูง

   

           ประยงค์แย้มแกมสุกรมนมสวรรค์     มะลิวัลย์มะลิลาแก้วกาหลง

   ทั้งคัดเค้ากฤษณาจำปาดง                      มหาหงส์หางนกยูงฟุ้งขจร

            วรรณคดี : พระอภัยมณี

 กรรณิการ์

                                                                 กรรณิการ์ก้านสีแดงสด         คิดผ้าแสดติดขลิบนาง

                                                           เห็นเนื้อเรื่อโรงราง                        ห่มสองบ่าอ่าโนเน่

                                                                          วรรณคดี : กาพย์ห่อโคลง “นิราศธารโศก”